Moge deze gezegende Ramadan bijdragen aan het behoud en de genezing van de Schepping!
https://www.kerknet.be/kerknet-redactie/nieuws/religieuze-leiders-bidden-samen-jeruzalem
In de Koran staat:
‘Vasten is u voorgeschreven, zoals aan de volken vóór u. (2:183).
Vasten vormt volgens de overlevering een schild tegen kwaad en zonde. In die zin bescherm je jezelf door middel van zelfdiscipline tegen schade en lijden. Het is als het ware een training die voorbereidt op ontbering, afzien, grote soberheid en gebrek, als die zich zouden aandienen. Er zijn ook wel interpretaties die op de betekenis van zoenoffer of boetedoening wijzen. Veel moslims vasten ongetwijfeld met de intentie vergiffenis te krijgen voor alle verkeerde dingen die zij doen in de andere elf maanden van het jaar en er zijn allerlei plaatsvervangende manieren van vasten. De gebruiken verschillen, maar in bijna alle levensbeschouwingen en religies vinden we vormen van vasten.
Boetedoening en ascese, zwijgen en onthouding, geweldloosheid of ahimsa staan bekend in het Boeddhisme en Hindoeïsme als vormen van vasten. In de Ayurvedische geneeskunde is vasten een milde vorm van medicatie. Het wordt in het hindoeïsme dan ook gezien als en zuiveringsmiddel en maakt een onderdeel uit van de zogenaamde panchakarma: vijf methoden om het lichaam te zuiveren.
Voordat Mozes de tien geboden ontving vastte hij (Exodus 34:28, Deut. 9:9) De belangrijkste vastendag van het joodse jaar is de Grote Verzoendag, Jom Kippoer. De dag staat in het teken van oprecht verlangen naar erkenning en berouw van zonden. Het is een dag van persoonlijke inkeer. Rouwvastendagen zijn gedenkdagen die doen terugdenken aan gebeurtenissen in de vroegere dagen van het joodse volk in Palestina. Ook in tijden van nood en wanhoop wordt joden aanbevolen om te vasten.
En Jezus vastte veertig dagen in de woestijn toen hij door satan in verzoeking werd gebracht (Matth.4:2). De vastenperiode in de christelijke traditie wordt dan ook veertigdagentijd genoemd. Deze periode begint met aswoensdag en gaat vooraf aan Pasen. Op die dag doen mensen as op hun hoofd of gezicht, soms een 'askruisje': want uit stof en as bent u geschapen, vergeet dit niet en weest een rechtvaardig mens'.
Een glas melk
Er was eens een jongentje, dat elke dag langs de deuren ging om spulletjes te verkopen, om zo zijn schoolgeld te kunnen betalen. Zijn ouders waren erg arm. Op een dag had hij maar tien cent in zijn zak en hij had echt honger. Hij besloot om bij de volgende deur iets te eten te vragen. Maar toen de deur open ging had hij niet de moed om het te vragen. In plaats van iets te eten vroeg hij om een glas water. De aardige mevrouw die open deed vond dat hij er een beetje hongerig uitzag, en gaf hem een groot glas melk. Hij dronk heel langzaam en genoot van elke slok. Toen hij het ophad vroeg hij aan de vrouw: ‘Hoeveel ben ik u schuldig?’ De vrouw zei: ‘Helemaal niets.’ De kleine jongen bedankte haar uit de grond van zijn hart. Hierna voelde kleine Ahmad zich veel sterker- niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk, zijn geloof in Allah en de mensen was weer gegroeid. Hij was namelijk net van plan om alles op te geven. Maar nu niet meer, hij kon er weer tegen!
Jaren gaan voorbij.. Die lieve mevrouw werd erg ziek. Geen dokter kon begrijpen wat zij had. Ze stuurden haar naar de grote stad waar het ziekenhuis meer specialisten in dienst had. Dokter Ahmad werd opgeroepen. Toen hij hoorde uit welk dorp zij kwam, ging hij haastig naar haar kamer. Hij herkende haar meteen en was vastbesloten om alles te doen om haar leven te redden. Hij gaf haar een speciale behandeling. Na een lange periode werd de vrouw Alhamdulillâh, beter. Dokter Ahmad vroeg aan de financiële afdeling de rekening naar hem te sturen. Hij schreef iets onder de rekening en stuurde die naar haar kamer. De vrouw was er zeker van dat het de rest van haar leven zou kosten om alles te betalen. Toen las ze onderaan de rekening: ‘Rekening voldaan met een glas melk.’ Ondertekend, dr. Ahmad.
Lessen van Ramadan
Wat bezielt zoveel mensen nou om zo lang honger te lijden? Waarom een maand lang en niet een paar dagen. Wat is er nou zo logisch aan vasten en wat heeft dat nou voor zin? Vanuit de Islam wordt een visie ontvouwen die weinig te maken heeft met lichaamscultuur, maar juist met vasten als tegengif voor een obsessieve lichaamscultuur. Vasten als spirituele oefening gaat ook over verbetering van de gezondheid maar dat is niet de hoofdzaak. Het gaat ook niet over dunner of soepeler worden, maar dat kan wel een bijeffect zijn. Het gaat ook niet over negeren van je begeerten en hunkeringen des vleze, of het bereiken van spirituele of lichamelijke perfectie, hoewel dit onderweg kan gebeuren.
Het gaat eigenlijk over drie zaken waarmee de grote waaromvraag enigszins wordt beantwoord. Het gaat om aandacht of oplettendheid, om compassie en over vrijheid.
Moslims beschouwen de Ramadan als een leraar. We krijgen les van de Ramadan in aandacht en oplettendheid. Dat is vreemd want dat is juist waar veel leerlingen in de Ramadan over klagen: gebrek aan concentratievermogen.
Vasten is een gereedschap om aanwezig te zijn in het hier en nu. Onthouding op bepaalde dagen – in dit geval in een bepaalde maand – helpt om die dagen te onderscheiden. Om de nuances van die dagen meer tot ons door te laten dringen Het helpt ons meer aandacht te hebben voor het maal waarmee we de vasten verbreken, aandacht voor het voedsel dat wordt aangeboden op de markt en op tafel en hoe wij daarop reageren. Het is ‘stilstaanbij’, dat doen we veel te weinig: stilstaanbij. Het helpt ons om oplettend te zijn op ons eigen lichaam, onze eigen wensen en begeerten en de vragen die ons lichaam ons stelt. Vasten betekent niet het negeren van hongergevoel of lust, maar juist over het aandachtig luisteren ernaar en begrijpen wat dat betekent; observeren hoe dat met de tijd – gedurende de Ramadan - verandert, inzicht krijgen in de relatie tussen lichaam en geest, tijdens honger, maar ook bij de eetervaring.
We moeten niet toestaan dat onze overvloed ons ontzegt te begrijpen wat honger is. (Robert Farrar Capon).
De tweede les van de Ramadan is compassie.
Vasten leert ons veel over onderlinge verbondenheid. Het simpele van het voedsel dat voor ons staat verbindt ons met alle mensen van de hele wereld, de vrijwel universele ervaring van het eten van aardappelen en wortelen. Op het moment van bewust eten zijn we een van de 6 miljard mensen die op deze aardbol eten ervaren. In plaats van ons af te vragen hoeveel vet, calorieën en koolhydraten we tot ons nemen zouden we ons kunnen afvragen wat eten in het algemeen met ons doet? Hoe beïnvloed wat ik eet de keuzen die ik op dat gebied maak de wereld om mij heen?
Hoe kan de simpele, dagelijkse handeling van eten een handeling van compassie tegenover de rest van de wereldbevolking worden? Monniken en soefi’s binnen allerlei levenswijzen en religies hebben zich vaak van vlees en zuivelproducten onthouden omdat brood en groente altijd het voedsel van de armen is geweest – het simpelste en goedkoopste voedsel verkrijgbaar. Voor een deel gaat het ook in de Islam over spirituele armoede of faqr. Met dagelijks voedsel op onze tafels tonen we daarmee de onderlinge verbondenheid met miljoenen armen op deze wereld, die dat trouwens niet zo makkelijk op tafel zetten als wij, maar er een hele strijd voor moeten leveren. We weten dat veel mensen op deze wereld honger lijden en we weten dat we een voorrecht genieten met onze overvloed, maar vasten maakt dat inderdaad fysiek aanwezig en bewust.
Vanuit dit perspectief kunnen we inzien dat vasten niet gaat over perfectie bereiken maar over een pad van liefde. Echter, wat de een als een pad naar spirituele vrijheid ziet kan voor de ander als een pad naar zelfverzaking tot de dood erop volgt worden gezien. Moslims moeten dus een beetje oppassen met hun neiging tot zelf-felicitatie, want het zijn vaak alleen de moslims die voor de moslims applaudisseren. Indien vasten niet aan de voorwaarden voldoet die geopenbaarde religie eraan stelt, waar zijn we dan eigenlijk mee bezig?
“Wees Allah dankbaar, want hij die dankbaar is, is dankbaar voor zichzelf; en die ondankbaar is: Allah is Zichzelf genoeg, Geprezen.“ (31:12).
De derde les gaat over spirituele vrijheid
Vasten biedt onder meer een waardevol ‘stap op de plaats moment’ in een cultuur die de neiging heeft door te rennen. Vasten helpt ons met wat meer aandacht naar onszelf te kijken en luisteren, en beter te begrijpen hoe wij de menselijke ervaring die eten wordt genoemd in werkelijkheid meemaken. Vasten om te vasten en vasten uitsluitend als vrome handeling, is dus niet de bedoeling. Vasten blijft voor moslims vasten, maar we mogen ons wel in onze eigen intenties verdiepen en ons afvragen in hoeverre we echt vasten wanneer onze vasten geen compassie aan ons leert en geen weg naar liefde wijst.
Soms begint een moslim zijn of haar vastendag, zonder het dageraadsmaal of sahûr. Je voelt dan een zekere paniek en je denkt aan de hele dag die nog voor je ligt, zonder houvast van koffie en lunch. Terwijl je dat misschien al heel vaak hebt gedaan zonder intentie van een hele dag vasten. “Ik ga flauw vallen, ik stort ineen”, denken sommigen. Het lijkt eerder op ontwenning van een verslaving. Nadenkend over wat op zo’n moment werkelijk gebeurt passeren allerlei dingen de revue. We gebruiken voedsel voor de gezelligheid; een soort materieel houvast in de dag, om verveling tegen te gaan, om onlustgevoelens te onderdrukken, om angst in sociale spanningen te onderdrukken, als compensatie voor het gevoel van verlies of verdriet.
In zekere zin is voedsel een drug en we zij er met z’n allen aan verslaafd. Op die manier kan vasten een les zijn over die verslaving en over de manier om je ervan te bevrijden. Nadenkend over onze eigen verslavingen en onze relatie daartoe, komen we misschien op andere gewoonten en dwangmatige neigingen die onze positieve gevoelens voor anderen, liefde en vriendelijkheid in de weg staan. Op die manier schept het vasten ruimte in je leven, voor spirituele vrijheid, om maar iets te noemen.
“Wie met geloof en rekenend op de goddelijke verdienste opstaat om gedurende de nachten van de Ramadan te bidden, wordt zo zondeloos als op de dag dat zijn moeder hem ter wereld bracht.” (Hadith Sahih Muslim).
Lezenswaardige passages in de Koran
In de Koran staat over intermenselijke betrekkingen in het algemeen:
O mensheid! Wij hebben u uit een man en een vrouw geschapen en Wij hebben u tot volken en stammen gemaakt, opdat u elkaar moge kennen. De godvruchtigste onder u is bij Allah de meest eerwaardige. Allah is Alwetend, Alkennend. (49:13)
Over zelfopoffering:
En onder de mensen is er iemand die zichzelf opoffert waarbij hij het welbehagen van God zoekt: God is goedertieren jegens Zijn dienaren. O mensen, bereid U allen tezamen voor op vrede, geeft het kwaad geen voetsteun, want dat is uw enige vijand. (2:207-208)
Over Gods nabijheid:
Wanneer Mijn dienaren u omtrent Mij vragen, zeg dan: “Ik ben nabij. Ik luister naar het gebed van elke smekende wanneer hij Mij aanroept...” (2:185-186).
Over rechtvaardigheid:
O gelovigen, wees oprecht voor God en getuigt met rechtvaardigheid. En laat de vijandschap van een volk u niet aansporen om onrechtvaardig te handelen. (5:9)
God gelast u goed met goed te beantwoorden, goed te doen zonder dat u iets terug verwacht en het goede te doen zonder dat de gedachte aanwezig is dat u goed doet en verbiedt onbetamelijkheid, kwaad en opstand, opdat u er lering uit trekt. (16:91)
Over aanmoediging tot onderzoek:
Weldra zullen Wij hen Onze tekenen tot aan de horizon en in henzelf tonen, tot het hen duidelijk wordt wat de werkelijkheid is. Is het niet genoeg dat uw Heer Getuige van dit alles is? (41:53).
Over het geloofsdebat:
Roep op tot de weg van uw Heer met wijsheid en goede voorbeelden en debatteer met andersdenkenden op gepaste wijze. (16:125)
Over liefdadigheid:
De gelijkenis van degenen die hun bezittingen voor Gods zaak besteden, is als de gelijkenis van een graankorrel die zeven aren voortbrengt, in elke aar honderd korrels God vermeerdert voor wie Hij wil, Hij is alomvattend en alwetend. (2:262)
Oproep tot vrede:
En God roept naar het tehuis van de vrede en leidt wie Hij wil naar het rechte pad. (10:25)
Over de profeet Mohammed:
O profeet, Wij hebben u als getuige, brenger van blijde tijdingen en een waarschuwer gezonden; als iemand die tot God uitnodigt en als een stralend licht. (33:46)
Over de verhouding tussen God en de mens:
God belast geen ziel boven haar vermogen. Voor haar is wat zij verdient en tegen haar is ook wat zij verdient. (2:287)
Over de reden van bestaan:
En Ik heb de geesten en de mensen alleen geschapen om Mij te aanbidden; om Mij te leren kennen. (51:56).
Over gelijkwaardigheid van man en vrouw:
Maar, wie goede werken verricht, of het nou een man is of een vrouw, en gelovig is, zal de hemel binnen gaan en hem of haar zal niet het geringste onrecht worden aangedaan. (4:124)
Over een dienende levenshouding:
En de dienaren van de Barmhartige zijn zij, die zachtmoedig op aarde wandelen en als de onwetenden hen aanspreken, zeggen zij: ”Vrede”. (25:63)
Over hoop en vrees
Hij die in volledige overgave tot God leeft en het goede verricht, zal zijn verdienste bij zijn Heer vinden; angst noch droefheid zal hij kennen. (2:112)
En Wij zullen u beproeven met iets van angst, vrees en honger; en met verlies van bezit, levens en oogst, maar er is een goede tijding voor de geduldigen. (2:155)
En aanbid de Heer van dit Huis, Hij is Degene Die uw honger stilt en u bevrijdt van angst (106:4)
Hij is het Die u de bliksem toont vrees en hoop veroorzakend en Hij doet zware wolken ontstaan. En de donder verkondigt de glorie met de lof die Hem toekomt. (13:12-13)
Over innerlijk stil worden: Godsrust of sakina
Het teken van zijn heerschappij is dat u een hart zal worden gegeven, waarin de kalmte van uw Heer zal zijn, het beste van de nalatenschap van de volgelingen van Mozes en de volgelingen van Aäron, een hart door de engelen gebracht. Daarin is zeker een teken indien u tot de gelovigen behoort (2:248).
Hij is het, Die innerlijke vrede in de harten van de gelovigen heeft doen neer dalen, opdat zij geloof met geloofservaring mogen versterken – en aan God behoren de scharen van de hemelen en die van de aarde en God is wetend en wijs. (48:4)
Terwijl zij die aanleg hebben de waarheid te ontkennen een koppige hooghartigheid in hun harten koesterden – een hooghartigheid die voortkomt uit onwetendheid - liet God serene stilte en innerlijke vrede neerdalen op de boodschapper en op de gelovigen, waardoor zij zich sterker bewust werden van God. Daar hadden zij recht op en zij waren dat waardig en God heeft kennis van alle dingen (48:26).
Sjariah
Dan hebben Wij u – O Mohammed – op de sjari’ah – een duidelijke weg gewezen; volg die daarom maar volg de begeerten van de onwetenden niet (45:18).
Voor iedereen bepaalden Wij een wet en een weg. En indien God had gewild had Hij u allen tot één volk gemaakt, maar Hij wenste u te beproeven met hetgeen Hij u heeft gegeven. Wedijvert dus met elkaar in goed werken. Tot God is uw terugkeer, dan zal Hij u datgene mededelen waarover u met elkaar van mening verschilt (5:48).
Consensus
O gelovigen! Eigen uzelf elkaars eigendom niet toe door middel van leugen en bedrog maar handelt bij onderlinge overeenkomst..." (4:29).
En zij die aan de uitnodiging van hun Schepper gevolg geven en hun gebed onderhouden en die hun zaken beslissen door middel van onderling overleg..." (42:38)
Vrijheid van meningsuiting
Roep tot de weg van uw Heer met wijsheid en goede raad en debatteer met hen op gepaste wijze… (16:125).
En discussieer met de mensen van de vroegere openbaring – joden en christenen – slechts op de juiste wijze… (29:46)
En spreekt met rechtvaardigheid zelfs als het een bloedverwant betreft… (6:153).
Zo maakt God voor u Zijn tekenen duidelijk opdat u zult nadenken (2:266)
Hebben zij het koninkrijk van hemelen en aarde en alles wat God heeft geschapen dan niet onderzocht? (7:185).
Over liefde
Zeg: Indien u Allah lief hebt, volg mij, Allah zal u liefhebben en uw zonden vergeven. Allah is vergevensgezind, genadevol. (3:31).
Allah zal weldra een ander volk voortbrengen dat Hij zal liefhebben en dat Hem zal lief hebben .. (5:54).
En er zijn onder de mensen die, buiten Allah, voorwerpen van aanbidding nemen, en ze liefhebben zoals ze Allah horen lief te hebben. Maar zij de geloven zijn sterker in hun liefde voor Allah. (2:165).
En zoek vergiffenis van uw Heer en bekeer u tot Hem, want mijn Heer is Genadig en Liefdevol. (11:90).
Ramadan: de maand van de Koran ...
Uw Heer kent u het best. (17:54).
Sommige mensen die vasten hebben het over 'jezelf tegenkomen' in de Ramadan..
Ze bedoelen dat we onszelf wat beter leren kennen als we op de proef worden gesteld.
We kunnen daarom rustig zeggen dat de Ramadan de maand van de zelfkennis is.
Yunus Emre zegt in een gedicht:
Kennis leren kennen is kennis,
kennis is jezelf kennen,
wanneer je jezelf niet leert kennen;
waartoe dient dan al die studie?
Wat is het doel van al dat lezen?
dat iemand de Werkelijke leert kennen,
want als je leert zonder Hem te leren kennen,
kan al je studie vruchteloos wezen.
Zeg niet ik heb geleerd, ik weet,
zeg niet ik heb veel gebeden,
zolang je de mens niet met God verbindt,
is al je streven zonder reden.
De betekenis van de vier geopenbaarde boeken
wordt duidelijk in de eerste letter van het alfabet;
wanneer je die Alif niet kent,
wat is dat dan voor lege wet?
Als je negenentwintig letters spelt,
van kaft tot kaft geteld,
dan zeg je nog: O grote letterdief,
Wat betekent die Alif?
Yunus Emre zegt: O schriftgeleerde,
ga duizend maal naar Mekka om een pelgrim te lijken,
maar beter dan dat alles
is het één hart te bereiken!
‘...om levenslang te leren wie je bent...’
In hun onbevangen eenvoud doen kinderen vaak wijze uitspraken.
'Ik weet niet wie God is, dat hebben we nog niet gehad', is zo'n uitspraak.
Lag het maar zo simpel. Wij volwassenen weten wel raad met het ingewikkeld maken van eenvoud…
Juist de overtuiging dat de koran maar op één manier kan worden gelezen, leidde
(en leidt nog steeds) tot een groot aantal theologische stromingen, tot dogma's en regels die exact aangeven hoe er gelezen dient te worden en welke gevolgen die ene, bepaalde lezing voor het gedrag en de leefwijze van individuele gelovige en groep had/heeft.
Rumi vond het, voor het werkelijk verstaan van de koran, noodzakelijk dat lezers en 'toehoorders' leren heenkijken door het stof van dogma's, eenzijdige interpretaties, vernietigende regels en voorschriften, die - geheel in strijd met de bevrijdende boodschap - mensen beperken en onderdrukken.
Geloven is niet alleen een kwestie van overtuiging, het geloof kent ook een
ervarings- en belevingskant, het terrein van de spiritualiteit. Het gaat daarbij om essentiële vragen naar zin en zijn van het persoonlijke leven.
Onze zoektocht loopt niet over gebaande paden, maar wordt gekenmerkt door het ongebaande. Dat vereist dat de zoekende mens bereid en in staat is zich los te maken van dogmatisme en voorschriften en de Masnawî te lezen als een boek met verhalen van mensen die, net als wij, zichzelf willen verwerkelijken en antwoorden willen vinden op vragen die bijdragen aan hun ‘mens zijn’ en vooral hun menswording.
Multatuli zei: 'De roeping van de mens is mens te zijn'.
Een bekend voorbeeld uit de 'Chassidische vertellingen' van Martin Buber.
Rabbi Sussja van Hanipol zei vlak voor zijn dood: 'In de komende wereld zal men mij niet vragen: Waarom ben je Mozes niet geweest? Ze zullen mij vragen: Waarom ben je Sussja niet geweest?'
Sommige mensen die vasten hebben het over 'jezelf tegenkomen' in de Ramadan..
Ze bedoelen dat we onszelf wat beter leren kennen als we op de proef worden gesteld.
We kunnen daarom rustig zeggen dat de Ramadan de maand van de zelfkennis is.
Yunus Emre zegt in een gedicht:
Kennis leren kennen is kennis,
kennis is jezelf kennen,
wanneer je jezelf niet leert kennen;
waartoe dient dan al die studie?
Wat is het doel van al dat lezen?
dat iemand de Werkelijke leert kennen,
want als je leert zonder Hem te leren kennen,
kan al je studie vruchteloos wezen.
Zeg niet ik heb geleerd, ik weet,
zeg niet ik heb veel gebeden,
zolang je de mens niet met God verbindt,
is al je streven zonder reden.
De betekenis van de vier geopenbaarde boeken
wordt duidelijk in de eerste letter van het alfabet;
wanneer je die Alif niet kent,
wat is dat dan voor lege wet?
Als je negenentwintig letters spelt,
van kaft tot kaft geteld,
dan zeg je nog: O grote letterdief,
Wat betekent die Alif?
Yunus Emre zegt: O schriftgeleerde,
ga duizend maal naar Mekka om een pelgrim te lijken,
maar beter dan dat alles
is het één hart te bereiken!
‘...om levenslang te leren wie je bent...’
In hun onbevangen eenvoud doen kinderen vaak wijze uitspraken.
'Ik weet niet wie God is, dat hebben we nog niet gehad', is zo'n uitspraak.
Lag het maar zo simpel. Wij volwassenen weten wel raad met het ingewikkeld maken van eenvoud…
Juist de overtuiging dat de koran maar op één manier kan worden gelezen, leidde
(en leidt nog steeds) tot een groot aantal theologische stromingen, tot dogma's en regels die exact aangeven hoe er gelezen dient te worden en welke gevolgen die ene, bepaalde lezing voor het gedrag en de leefwijze van individuele gelovige en groep had/heeft.
Rumi vond het, voor het werkelijk verstaan van de koran, noodzakelijk dat lezers en 'toehoorders' leren heenkijken door het stof van dogma's, eenzijdige interpretaties, vernietigende regels en voorschriften, die - geheel in strijd met de bevrijdende boodschap - mensen beperken en onderdrukken.
Geloven is niet alleen een kwestie van overtuiging, het geloof kent ook een
ervarings- en belevingskant, het terrein van de spiritualiteit. Het gaat daarbij om essentiële vragen naar zin en zijn van het persoonlijke leven.
Onze zoektocht loopt niet over gebaande paden, maar wordt gekenmerkt door het ongebaande. Dat vereist dat de zoekende mens bereid en in staat is zich los te maken van dogmatisme en voorschriften en de Masnawî te lezen als een boek met verhalen van mensen die, net als wij, zichzelf willen verwerkelijken en antwoorden willen vinden op vragen die bijdragen aan hun ‘mens zijn’ en vooral hun menswording.
Multatuli zei: 'De roeping van de mens is mens te zijn'.
Een bekend voorbeeld uit de 'Chassidische vertellingen' van Martin Buber.
Rabbi Sussja van Hanipol zei vlak voor zijn dood: 'In de komende wereld zal men mij niet vragen: Waarom ben je Mozes niet geweest? Ze zullen mij vragen: Waarom ben je Sussja niet geweest?'
Ramadan Kariem!
Night and day, You are the One
De zon en de maan doorlopen hun baan volgens plan.. (55:5).
Heerlijk! De Ramadan begint! Denk ik steeds weer wanneer die begint. Nu sta ik tenminste weer met beide benen in de hemel.. intensiever dan anders mag ik zon, maan en sterren raadplegen om mijn plaats in de kosmos te weten. 'Ken je plaats!' Namelijk: in de vastenmaand Ramadan, die begint met de nieuwe maan, waarvan de vastendagen met de zonsopkomst en de zonsondergang samenhangen en ik voor mijn gebedsrichting op de sterren vertrouw.
De Ramadan maakt mij hemellichaam onder de hemellichamen. Er is daar geen haast: 'De zon hoeft de maan niet in te halen.' (36:40). Waarschijnlijk hebben ze ook geen linker rijbaan; 'zon en maan leven in overgave voor Allah.' (22:18). De profeet Ibrahim liet zien dat we de zon, de maan en de sterren niet moeten aanbidden (6:75-79); zij zijn zelf dienstbaar gemaakt en dienen bijvoorbeeld als tijdrekening voor de mens (6:96).
Het uurwerk van het heelal, waarin de zon en de maan zich volgens hun bestemming bewegen, en de sterren zijn aangesteld opdat wij in de duisternissen van land en zee de juiste richting mogen vinden (6:97), behoort tot Zijn tekenen Die Hij in de Koran verklaart aan mensen die willen begrijpen.'
In de maand Ramadan bevindt zich een nacht die de nacht van 'de goddelijke maat der dingen' wordt genoemd: Lailat'ul-Qadr. Bij de Schepper heeft alles zijn eigen maat. (13:8). Alles is geschapen met zijn eigen ingebouwde balanswaarde. De Koran gebiedt dan ook de juiste maat en gewicht in rechtvaardigheid te geven en Allah belast geen ziel boven haar vermogen. (6:152). Dit goddelijke evenwicht bevindt zich van oorsprong in alle werkelijke en schijnbare tegenstellingen. Zoals in het mannelijke en het vrouwelijke: zakara wa oensâ - yin en yang; kracht en zwakte; nacht en dag.. De lange vastendagen in de zomer worden in balans gebracht door de korte vastendagen in de winter. De Koran zegt: 'Allah wil het licht voor u maken, want de mens is zwak geschapen.' (428).
Binnen dit idee van de schepping als uurwerk waarvan alle radertjes in elkaar grijpen,
is er bijvoorbeeld ook het aspect van de omwentelingssnelheid van de aarde.
Indien die tienmaal zo langzaam zou zijn, zouden dagen tienmaal zo lang zijn en
zou de huidige plantenwereld zijn verbrand in de zomerperiode en al helemaal in
de tropische gebieden. Wat er nog aan leven over blijft, zegt Morrison, zal in de tienmaal zo lange nachten bevriezen. Een van onze levensbronnen, de zon, heeft aan de oppervlakte een temperatuur van ongeveer 5500 graden. Dit is onder meer vanwege de afstand waarop de zon zich bevindt, precies de hitte die de aarde nodig heeft om het nu bestaande leven te vormen en onderhouden. Indien de hitte van de zon meer zou worden zou alle leven verbranden en wanneer die hitte minder zou worden, zouden we met z’n allen bevriezen.
Omdat de aardas 23 graden uit zijn lood staat, komen de seizoenen tot stand. Indien
dit niet het geval was zou de waterdamp van de oceanen alleen naar het Noorden en Zuiden gaan waardoor de polen veel groter zouden zijn dan nu en er steeds meer ijs bij zou komen.
Onze trouwe satelliet, de maan, controleert de eb- en vloedbewegingen van de zeespiegel. Stel dat de maan de aarde tot op 80.000 kilometer zou naderen. Dan
zou de vloed tweemaal per dag de hele aarde onder water zetten.
Indien de aardkorst drie meter dikker zou worden, zou de zuurstof nodig voor dieren en
planten verdwijnen. Ook wanneer de oceanen een paar meter dieper zouden worden,
zou vanwege de afwezigheid van de nodige zuurstof en koolstof geen plantaardig leven mogelijk zijn.
Wanneer de wereld vijf seconden zuurstof moet missen, zou iedereen op het strand ernstig verbranden omdat moleculaire zuurstof in de lucht onze huid tegen licht beschermt; de lucht zou overdag zwart worden, omdat minder deeltjes licht weerkaatsen wordt het dan een donkere bijna zwarte hemel; alle stukjes onbehandeld metaal zouden bij wijze van spreken op hetzelfde moment aan elkaar worden gelast: want het enige dat voorkomt dat metaal samensmelt, is een laagje oxidatie; de aardkorst zou verkruimelen omdat zuurstof 45% van de aardkorst uitmaakt; eenieders innerlijk oor zou exploderen, omdat we ongeveer 21% van de luchtdruk zouden verliezen; elk betonnen gebouw zou in een hoop stof veranderen omdat zuurstof een belangrijk verbindingselement in beton vormt; water bestaat voor één-derde uit zuurstof, zonder zuurstof verandert waterstof in een gastoestand waarvan het volume wordt vergroot; de oceanen zouden verdampen en in de ruimte leeglopen, want zonder zuurstof maakt waterstof zich vrij om naar de bovenste troposfeer te drijven, dat is de onderste laag van de dampkring, onder de stratosfeer, waarin de weersveranderingen nog merkbaar zijn.
Maar wat gebeurt er indien de hoeveelheid zuurstof wordt verdubbeld? Dan zouden onze van papier gevouwen vliegtuigjes langer vliegen; dan zouden we langere afstanden met dezelfde benzine kunnen rijden; we zouden blijer en alerter dus oplettender zijn en we zouden een betere conditie hebben, maar… er zouden reusachtige insecten zijn omdat de proporties van insecten worden bepaald door de hoeveelheid zuurstof in de lucht.
Dus: alles met mate… Dat wil zeggen: alles met Qadr. Daarmee zijn we weer terug bij onze ingebouwde balanswaarde, die bij ons homeostase heet. Homeostase is het in evenwicht zijn van alle functies in het lichaam (zoals temperatuur, zuurtegraad, bloeddruk en ademhaling) en het vermogen van het lichaam dit evenwicht te behouden, ondanks omgevingsinvloeden. Zoals het handhaven van de lichaamstemperatuur op ongeveer 36,7º Celsius, ook al is de buitentemperatuur lager of hoger. Ook het handhaven van de zuurgraad van het bloed, calciumgehalte en bloedsuikergehalte zijn belangrijke voorbeelden.
In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
Wij hebben waarlijk in die nacht
de goddelijke maat der dingen
geopenbaard.
En wat zal u doen begrijpen
wat de nacht van de goddelijke maat der dingen is?
De nacht van de goddelijke maat der dingen
is beter dan duizend maanden.
Daarin dalen,
met verlof van hun Heer,
de engelen en de Geest neer voor
iedere zaak goddelijke inspiratie aandragend.
Vrede!
Die duurt tot het aanbreken van de dageraad. (97:1-5).
Heerlijk! De Ramadan begint! Denk ik steeds weer wanneer die begint. Nu sta ik tenminste weer met beide benen in de hemel.. intensiever dan anders mag ik zon, maan en sterren raadplegen om mijn plaats in de kosmos te weten. 'Ken je plaats!' Namelijk: in de vastenmaand Ramadan, die begint met de nieuwe maan, waarvan de vastendagen met de zonsopkomst en de zonsondergang samenhangen en ik voor mijn gebedsrichting op de sterren vertrouw.
De Ramadan maakt mij hemellichaam onder de hemellichamen. Er is daar geen haast: 'De zon hoeft de maan niet in te halen.' (36:40). Waarschijnlijk hebben ze ook geen linker rijbaan; 'zon en maan leven in overgave voor Allah.' (22:18). De profeet Ibrahim liet zien dat we de zon, de maan en de sterren niet moeten aanbidden (6:75-79); zij zijn zelf dienstbaar gemaakt en dienen bijvoorbeeld als tijdrekening voor de mens (6:96).
Het uurwerk van het heelal, waarin de zon en de maan zich volgens hun bestemming bewegen, en de sterren zijn aangesteld opdat wij in de duisternissen van land en zee de juiste richting mogen vinden (6:97), behoort tot Zijn tekenen Die Hij in de Koran verklaart aan mensen die willen begrijpen.'
In de maand Ramadan bevindt zich een nacht die de nacht van 'de goddelijke maat der dingen' wordt genoemd: Lailat'ul-Qadr. Bij de Schepper heeft alles zijn eigen maat. (13:8). Alles is geschapen met zijn eigen ingebouwde balanswaarde. De Koran gebiedt dan ook de juiste maat en gewicht in rechtvaardigheid te geven en Allah belast geen ziel boven haar vermogen. (6:152). Dit goddelijke evenwicht bevindt zich van oorsprong in alle werkelijke en schijnbare tegenstellingen. Zoals in het mannelijke en het vrouwelijke: zakara wa oensâ - yin en yang; kracht en zwakte; nacht en dag.. De lange vastendagen in de zomer worden in balans gebracht door de korte vastendagen in de winter. De Koran zegt: 'Allah wil het licht voor u maken, want de mens is zwak geschapen.' (428).
Binnen dit idee van de schepping als uurwerk waarvan alle radertjes in elkaar grijpen,
is er bijvoorbeeld ook het aspect van de omwentelingssnelheid van de aarde.
Indien die tienmaal zo langzaam zou zijn, zouden dagen tienmaal zo lang zijn en
zou de huidige plantenwereld zijn verbrand in de zomerperiode en al helemaal in
de tropische gebieden. Wat er nog aan leven over blijft, zegt Morrison, zal in de tienmaal zo lange nachten bevriezen. Een van onze levensbronnen, de zon, heeft aan de oppervlakte een temperatuur van ongeveer 5500 graden. Dit is onder meer vanwege de afstand waarop de zon zich bevindt, precies de hitte die de aarde nodig heeft om het nu bestaande leven te vormen en onderhouden. Indien de hitte van de zon meer zou worden zou alle leven verbranden en wanneer die hitte minder zou worden, zouden we met z’n allen bevriezen.
Omdat de aardas 23 graden uit zijn lood staat, komen de seizoenen tot stand. Indien
dit niet het geval was zou de waterdamp van de oceanen alleen naar het Noorden en Zuiden gaan waardoor de polen veel groter zouden zijn dan nu en er steeds meer ijs bij zou komen.
Onze trouwe satelliet, de maan, controleert de eb- en vloedbewegingen van de zeespiegel. Stel dat de maan de aarde tot op 80.000 kilometer zou naderen. Dan
zou de vloed tweemaal per dag de hele aarde onder water zetten.
Indien de aardkorst drie meter dikker zou worden, zou de zuurstof nodig voor dieren en
planten verdwijnen. Ook wanneer de oceanen een paar meter dieper zouden worden,
zou vanwege de afwezigheid van de nodige zuurstof en koolstof geen plantaardig leven mogelijk zijn.
Wanneer de wereld vijf seconden zuurstof moet missen, zou iedereen op het strand ernstig verbranden omdat moleculaire zuurstof in de lucht onze huid tegen licht beschermt; de lucht zou overdag zwart worden, omdat minder deeltjes licht weerkaatsen wordt het dan een donkere bijna zwarte hemel; alle stukjes onbehandeld metaal zouden bij wijze van spreken op hetzelfde moment aan elkaar worden gelast: want het enige dat voorkomt dat metaal samensmelt, is een laagje oxidatie; de aardkorst zou verkruimelen omdat zuurstof 45% van de aardkorst uitmaakt; eenieders innerlijk oor zou exploderen, omdat we ongeveer 21% van de luchtdruk zouden verliezen; elk betonnen gebouw zou in een hoop stof veranderen omdat zuurstof een belangrijk verbindingselement in beton vormt; water bestaat voor één-derde uit zuurstof, zonder zuurstof verandert waterstof in een gastoestand waarvan het volume wordt vergroot; de oceanen zouden verdampen en in de ruimte leeglopen, want zonder zuurstof maakt waterstof zich vrij om naar de bovenste troposfeer te drijven, dat is de onderste laag van de dampkring, onder de stratosfeer, waarin de weersveranderingen nog merkbaar zijn.
Maar wat gebeurt er indien de hoeveelheid zuurstof wordt verdubbeld? Dan zouden onze van papier gevouwen vliegtuigjes langer vliegen; dan zouden we langere afstanden met dezelfde benzine kunnen rijden; we zouden blijer en alerter dus oplettender zijn en we zouden een betere conditie hebben, maar… er zouden reusachtige insecten zijn omdat de proporties van insecten worden bepaald door de hoeveelheid zuurstof in de lucht.
Dus: alles met mate… Dat wil zeggen: alles met Qadr. Daarmee zijn we weer terug bij onze ingebouwde balanswaarde, die bij ons homeostase heet. Homeostase is het in evenwicht zijn van alle functies in het lichaam (zoals temperatuur, zuurtegraad, bloeddruk en ademhaling) en het vermogen van het lichaam dit evenwicht te behouden, ondanks omgevingsinvloeden. Zoals het handhaven van de lichaamstemperatuur op ongeveer 36,7º Celsius, ook al is de buitentemperatuur lager of hoger. Ook het handhaven van de zuurgraad van het bloed, calciumgehalte en bloedsuikergehalte zijn belangrijke voorbeelden.
In naam van Allah, de Barmhartige, de Genadevolle.
Wij hebben waarlijk in die nacht
de goddelijke maat der dingen
geopenbaard.
En wat zal u doen begrijpen
wat de nacht van de goddelijke maat der dingen is?
De nacht van de goddelijke maat der dingen
is beter dan duizend maanden.
Daarin dalen,
met verlof van hun Heer,
de engelen en de Geest neer voor
iedere zaak goddelijke inspiratie aandragend.
Vrede!
Die duurt tot het aanbreken van de dageraad. (97:1-5).
Het dieetboek van de Koran
