De foto hierboven van spelende kinderen in een Turkse moskee staat symbool voor de innerlijke vrede en onschuld die we verwachten te vinden, elke keer dat we een moskee binnenstappen en de onschuldige kinderen die we hopen te zijn geworden als we weer naar buiten stappen.
Met rozen hebben we het over het rijk der planten, in het bijzonder de landplanten, van de klasse der zaadplanten, kuis en bedektzadig, behorende tot de ‘nieuwe’ tweezaadlobbigen, behorende tot de soefiorde van Rosales en de familie Rosaceae (Rozenfamilie), geslacht? Rosa! Er komen ongeveer 300 soorten in het wild voor. Daarnaast bestaan er veel veredelde vormen. De vrucht van de roos heet rozenbottel. Rozen worden al sinds duizenden jaren geteeld om hun schoonheid.
​Het Rosarium in het Vondelpark

Er was eens een man die een roos plantte en hem trouw water gaf. Voordat hij openging om te bloeien, bekeek hij de roos aandachtig. Hij zag de knop die op barsten stond en zag ook de doorns. Hij dacht bij zichzelf, ‘Hoe kan zo’n prachtige bloem van een plant komen die zo zwaar is belast met zoveel doorns?’ Terneergeslagen door deze gedachte vergat hij de roos water te geven en deze stierf voordat hij kon bloeien. In ieder mens bevindt zich een roos.

De goddelijke kwaliteiten die vanaf onze geboorte als een fitra – natuurlijke neiging - in ons zijn geplant, groeien midden tussen de doorns, onze fouten. Soms kijken we naar onszelf en zien alleen de doorns, de tekortkomingen. Dan hebben we de neiging te wanhopen en denken dat we nergens goed voor zijn. Dan vergeten we het goede in onszelf water te geven en het sterft voordat het kan bloeien. We hebben ons ons eigen potentieel niet gerealiseerd. Sommige mensen zien de roos in zichzelf niet en anderen dienen hen erop attent te maken.

​Het is een grote gave om aan de doorns van anderen voorbij te gaan en in hen de roos te vinden. Dat is het kenmerk van liefde, naar iemand kijken, en terwijl je diens fouten kent, het edele van zijn of haar ziel te zien.
 Foto


Al wat u hebt zal voorbijgaan,
​maar wat bij Allah is blijft.

Religie heeft te maken met ‘weten’. Niet alleen weten op wetenschappelijk rationeel vlak, niet alleen weten in de zin van aanvoelen, begrijpen en ervaren, maar allebei: weten in absolute zin. Uiterlijke vorm is alleen zintuiglijk waar te nemen. Zelfs deze woorden zijn iemands zintuiglijke uiting. Ook na enkele keren zien, voelen en begrijpen valt de werkelijke ervaring slechts gebrekkig onder woorden te brengen. Wees daarom proactief. Richt je aandacht op de schoonheid van de schepping, op de schoonheid en wijsheid van geselecteerde woorden, zoals: 
​
‘Ik belijd slechts de religie van de liefde; liefde is mijn religie en mijn geloof.  
Daar waar de karavanen van de liefde gaan ga ik.  
Ik ben een kind van de liefde  
en ben slechts gekomen  om over de liefde te spreken.’  Ibn ‘Arabi.
 
En als dat mijn waarheid nog niet is, 
is het mijn intentie daar mijn waarheid 
van te maken. 
Dat zou mijn offer kunnen zijn.
Want wie van de roos houdt
verdraagt de doorns.

​​Word een roos en
Laat de nachtegaal 
die niet voor jou zingt
Zich schamen
Misschien zal iemand over mij zeggen 
dat ik gek ben
Maar ik zal over hem spreken alsof hij 
Zonder te stoppen de naam van God gedenkt:
Hoe, hoe, hoe!’
'Je kunt ook iets moois bouwen van al die stenen die anderen in de weg liggen!'